Τρίτη 24 Μαρτίου 2015

Το βάθος του ουρανού ίσως είναι μαύρο

Posted by ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ Τρίτη, Μαρτίου 24, 2015

Τα πάθη της χώρας και του λαού μας αποδόθηκαν σε μια κάποια νέα γερμανική εισβολή, που στο πολύ πρόσφατο παρελθόν φαίνεται πως κατάκτησε εκ νέου τη χώρα 
 
Συντάκτης: Γιώργος Μαργαρίτης*
 
Στην αρχή ήταν η σύζευξη με τους Ανεξάρτητους Ελληνες και τον κ. Καμμένο.

Ο γάμος ήταν εξαιρετικά γρήγορος, γεγονός που αφήνει υποψίες ότι το αίσθημα υπέβοσκε από καιρό.
Δυσκολεύομαι να αποδώσω τον χαρακτηρισμό «ακροδεξιό» σε αυτόν τον πολιτικό χώρο μόνο και μόνο επειδή ο όρος είναι ασαφής και, όπως όλοι ...
οι αντίστοιχοι, έχει εξαιρετικά υποφέρει στον τρέχοντα πολιτικό λόγο.
 Οπωσδήποτε, όμως, οι εθνικιστικές εξάρσεις των ΑΝ.ΕΛΛ. παραπέμπουν αυθόρμητα σε συνειρμούς.

Μετά ακολούθησε ο Παυλόπουλος.

 Κατόπιν, προοδευτικά, κεντρικό πολιτικό επιχείρημα έγινε ο αντι-γερμανισμός, συνοδευόμενος από ισχυρές δόσεις ελληνοπληξίας. Τα πάθη της χώρας και του λαού μας αποδόθηκαν σε μια κάποια νέα γερμανική εισβολή, που στο πολύ πρόσφατο παρελθόν φαίνεται πως κατάκτησε εκ νέου τη χώρα.

Οι ιστορικοί μάταια ψάχνουν για ετούτο το σημαντικό γεγονός. Τα ευρήματα επιμένουν ότι η είσοδος της Ελλάδας στην «ευρωπαϊκή οικογένεια» ήταν μέγα όραμα της οικονομικής και πολιτικής ελίτ του τόπου και μάλιστα, μέχρι πρόσφατα, αποδίδονταν τιμές σε ηγέτες όπως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, που οδήγησε τη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ή ο Κώστας Σημίτης, που με κόπο πολύ (στη διευθέτηση των λογιστικών δεδομένων μάλλον) εξασφάλισε την είσοδο της χώρας στην ευρωζώνη. Τα στοιχεία λένε ότι οι εξελίξεις αυτές εορτάστηκαν ως μέγιστες εθνικές επιτυχίες από ολόκληρο το πολιτικό σύστημα (πλην ΚΚΕ) και την άρχουσα τάξη γενικώς.

Στα μεταγενέστερα χρόνια, οι ίδιοι κυβερνώντες και τα κοινωνικά τους στηρίγματα επιδίωξαν με πάθος την είσοδό τους σε σωτήρια «μνημόνια» και πολλάκις ισχυρίστηκαν ότι με τον τρόπο αυτόν διασώθηκε η χώρα. Αλλά και πρόσφατα ακόμα, η νεόκοπη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. με θέρμη υποστήριξε την προσήλωσή της στο ευρωπαϊκό όραμα και στους κανόνες της Ενωσης που το εκπροσωπεί. Αυτό που εξακολουθεί να διαφεύγει από τις έρευνες των ιστορικών είναι το πότε ακριβώς οι Γερμανοί επανεισέβαλαν στη χώρα και υπαγόρευσαν το θέλημά τους στην όποια ηττημένη ελληνική κυβέρνηση.

Πραγματικά, υπάρχει μια σοβαρή εκκρεμότητα με τη γερμανική κυβέρνηση: πρόκειται για τη χρονίζουσα απαίτηση του λαού μας για καταβολή των οφειλόμενων πολεμικών αποζημιώσεων και την επιστροφή του κατοχικού δανείου (των προκαταβολών «εξόδων κατοχής»), ζήτημα που όμως είναι ανεξάρτητο της στρατηγικής επιλογής της ελληνικής άρχουσας τάξης για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Η προσήλωση μάλιστα της ημέτερης ελίτ σε αυτόν τον στόχο υπονόμευσε και υπονομεύει τη δίκαιη διεκδίκηση του λαού μας. Με άλλα λόγια, το θυσίασαν παλαιά στην «ευρωπαϊκή προοπτική» όπως το θυσιάζουν σήμερα καταθέτοντάς το στον βωμό των διαπραγματεύσεων για γέφυρες και άλλα τινά, αντιλαϊκά και απροσδιόριστα.

Μετά τον αντι-γερμανισμό, όμως, και την καταπληκτική συσπείρωση, στο πλευρό του ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ., που προκάλεσε ετούτη η επιλογή σε όλο το εθνικιστικό και ακροδεξιό τμήμα του πολιτικού φάσματος, εμφανίστηκαν ακόμα πιο παράξενες ενδείξεις. Η κ. Κωνσταντοπούλου επέδειξε σε πλήθος περιστάσεων μια απρόσμενη (με βάση το πολιτικό παρελθόν της, όπως η ίδια δηλώνει) ευαισθησία ως προς τη συμμετοχή της Χρυσής Αυγής στα κοινοβουλευτικά δρώμενα. Τα επιχειρήματά της ταυτίστηκαν μάλιστα ενίοτε με τα πολιτικά επιχειρήματα του (νεο)ναζιστικού σχηματισμού.

Μα υπάρχει συνέχεια της συνέχειας σε μια ιστορία που όλα δείχνουν πως θα έχει συνέχεια. Μετά από πολύ καιρό, ο στρατός ανέλαβε μέρος της διδασκαλίας της ιστορίας στα ελληνικά σχολεία, καθώς το υπουργείο Αμυνας δεσμεύτηκε να συγγράψει ιστορικό βιβλίο που θα περιγράφει τα δεινά του λαού μας τον καιρό της γερμανικής κατοχής. Εχουμε τεράστια απορία για τη μεταχείριση που θα τύχουν τα Τάγματα Ασφαλείας και το δωσιλογικό κράτος σε ετούτο το διδακτικό πόνημα... Τελευταίο δείγμα, καθόλου ασήμαντο, ο λαϊκός εορτασμός ως μέρος της στρατιωτικής παρέλασης στην επέτειο του 1821, όπου το σύνθημα «λαός και στρατός ενωμένοι», καθώς προφανώς δεν μπορεί να στραφεί ενάντια σε εξωτερικούς εχθρούς, είναι βέβαιο ότι θα στραφεί ενάντια σε εσωτερικούς αντίστοιχους.

Η τελευταία προοπτική προαναγγέλλει νέα δεινά για τον λαό μας, ανεξάρτητα από την έκβαση των διαπραγματεύσεων. Είναι συχνό φαινόμενο στην ιστορία η υλική εξαθλίωση των λαϊκών στρωμάτων να συνοδεύεται από τη συρρίκνωση των όποιων πολιτικών δικαιωμάτων τους έχουν απομείνει. Πριν αυτό υλοποιηθεί θεσμικά, προετοιμάζεται ιδεολογικά. Ο πολιτικός λόγος των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. πειραματίζεται και αποκτά (εντός Βουλής κυρίως) καθεστωτική χροιά: Οποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας· και όσοι δεν στηρίζουν τις θέσεις μας, υπονομεύουν τη χώρα. Η πολιτική διαφωνία παίρνει έτσι χαρακτηριστικά προδοσίας.

Ο πολιτικός στόχος των παραπάνω είναι προφανής.

 Πολιτικά η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. σαρώνει τον χώρο που πολιτικά κατελάμβαναν οι ανερμάτιστοι «αντιμνημονιακοί» (γενικώς και αορίστως) πολιτικοί σχηματισμοί. Συσπειρώνει γύρω του ένα πολιτικό φάσμα που ξεκινά από τη Χρυσή Αυγή και καταλήγει στον «εθνικιστικό αριστερισμό», περνώντας μέσα από την «πατριωτική δεξιά» και τμήματα της Νέας Δημοκρατίας. Η διαδικασία αποτυπώνεται με ευκρίνεια στις δημοσκοπήσεις. Η ασάφεια και η μακρά διάρκεια των διαπραγματεύσεων με τους «εταίρους» υποβοηθεί ουσιαστικά αυτόν τον πολιτικό στόχο. Ο πολύς κόσμος, με τη βοήθεια των καναλιών, έχει πειστεί ότι στις μακρινές Βρυξέλλες διεξάγονται τιτανομαχίες...

Με τον τρόπο αυτόν, η οποιαδήποτε λύση προκριθεί θα έχει ως υπόβαθρο ισχυρή εκλογική ή και κοινωνική υποστήριξη. 

 Στην τελευταία αυτή συγκυρία ένα δημοψήφισμα μπορεί να αποσβέσει το όποιο δυσάρεστο αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων αλλά και να νομιμοποιήσει τον καθεστωτικό λόγο και τη συνακόλουθη πόλωση που καλλιεργεί ο κυβερνητικός συνασπισμός. Προσωπικά ελπίζω να μην ξέρουν τι κάνουν, γιατί αν ξέρουν, τότε τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά.

*Καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας ΑΠΘ

πηγή: efsyn.gr
  • Blogroll

  • Blog Archive