Στο όνομα του Ζυλιέν σήμερα δικαιώνονται όσοι στέκονται αλληλέγγυοι στους πρόσφυγες που αφήνουν τις πατρίδες τους από ανάγκη, και ελπίζουμε να αποτελέσει άλλο ένα κίνητρο για μια πιο ανθρώπινη και σοβαρή συμπεριφορά από τη μεριά της πολιτείας αλλά και της κοινωνίας, η οποία δεν θα στέκεται μόνο στις επιτυχίες, αλλά θα αντιμετωπίσει ουσιαστικά την δυστυχία και τα προβλήματα των ανθρώπων που φτάνουν στην Ελλάδα με κίνδυνο της ζωής τους.
Ενας 20χρονος από την Αφρική, ο Ζυλιέν ο οποίος βρίσκεται στην Ελλάδα από το 2011 είναι ο πρώτος εισακτέος στο ΤΕΙ Ηλεκτρολόγων Μηχανικών Πειραιά, με 18.500 μόρια.
Ο Ζυλιέν, μίλησε στο ΑΠΕ- ΜΠΕ, το οποίο τον συνάντησε στο Κέντρο Προστασίας Ανηλίκων Προσφύγων της Κόνιτσας όπου μένει εδώ και τρία χρόνια.
Ο Ζυλιέν δήλωσε πως «Ευχαριστώ την Ελλάδα που με στήριξε. Ευχαριστώ όλους εδώ στην Κόνιτσα, που με βοήθησαν να σταθώ στη ζωή και να προχωρήσω».
«Θέλω να αφιερώσω αυτή την επιτυχία στους γονείς και τα αδέλφια μου, που δεν υπάρχουν πια στη ζωή» .
Ο Ζυλιέν, έφτασε στην Ελλάδα 16 χρόνων χωρίς χαρτιά, πέρασε τρεις μήνες στα κρατητήρια του Έβρου, αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες μόνος στο κέντρο της Αθήνας, και μόλις τον Οκτώβριο του 2012, με εισαγγελική παραγγελία, φιλοξενήθηκε στο Κέντρο της Κόνιτσας.
Πριν τρία χρόνια ο Ζυλιέν δεν μίλαγε ελληνικά, αλλά σύμφωνα με τις μαρτυρίες των εργαζομένων στο Κέντρο Προσφύγων της Κόνιτσας, ήθελε πολύ να πάει στο σχολείο, κι έτσι γράφτηκε στο ΕΠΑΛ της Κόνιτσας, με μια γεναία και επίμονη θέληση να μάει ελληνικά και τη βοήθεια της καθηγήτριας- φιλολόγου Γιάννας Νίκου που του παρέδιδε μάθημα Ελληνικών τα απογεύματα.
Στις περισσότερες κουβέντες του, ο Ζυλιέν επικαλείται τον Θεό, στον οποίο όπως αποκαλύπτει στο ΑΠΕ -ΜΠΕ, προσεύχεται καθημερινά. Πάνω στο γραφείο του, έχει την Καινή Διαθήκη, «φυλαχτό» από τη μητέρα του, πριν την αποχωριστεί για πάντα, βίαια. Οι άνθρωποι της Κόνιστας λένε πως πολλές φορές είδαν τον Ζυλιέν να ανηφορίζει με τα πόδια το βουνό και να πηγαίνει στην Μονή Στομίου, το ησυχαστήριο του Αγίου Παϊσιου.
Το ΕΠΑΛ της Κόνιτσας ήταν για τον νεαρό μία οικογένεια, γιατί, όπως περιγράφει, οι συμμαθητές και οι καθηγητές του τον αγκάλισαν από την πρώτη στιγμή. Ήταν ο πρώτος μαθητής στην τάξη, κάθε χρόνο, και το απολυτήριό του γράφει 19,8.
Τον περασμένο Αύγουστο, ο Ζυλιέν έκανε αίτηση για χορήγηση προσφυγικού ασύλου. «Θέλω να νιώθω ασφαλής και να έχω διεθνή προστασία, σύμφωνα με τη συνθήκη της Γενεύης. Θέλω να προχωρήσω για να γίνω χρήσιμος και σημαντικός άνθρωπος για την κοινωνία. Να προσφέρω, όσο μπορέσω, στην Ελλάδα που με βοήθησε» είναι η απάντησή του στο ερώτημα για το πώς βλέπει τώρα το μέλλον του.
Τον ελεύθερο χρόνο του, ο νεαρός ζει με αναμνήσεις από την οικογένεια που έχασε και τον τόπο του. Γιός πολιτικού, αν και γύρισε σελίδα στη ζωή, δεν διαγράφει από τη μνήμη του τον αγώνα του πατέρα του και των συμπατριωτών του για τη δημοκρατία.
hitandrun
