Μία πρόσφατη σχετικά ειδικότητα, η οποία προέκυψε από την βιομηχανοποίηση και την συνεχώς αυξανόμενη τυποποίηση των τροφών. Στα πλαίσια της ειδικότητας αυτής περιλαμβάνεται η έρευνα, ο ποιοτικός έλεγχος και ο έλεγχος των σταδίων παραγωγής από τις πρώτες ύλες έως τη τελική φάση της παραγωγής όπου και έχουμε το προϊόν «έτοιμο» για κατανάλωση. Επίσης, έχουν θεσπιστεί διάφορες προδιαγραφές διασφάλισης ποιότητας, τόσο για τη παραγωγή, όσο και για την αποθήκευση, την διανομή κ.ά.
Αυτές οι προδιαγραφές είναι γνωστές ως ISO 9000-9001-9002-9003, ELOT, HASP και διάφορες άλλες, ανάλογα με τα παραγόμενα προϊόντα. Από τη μία οι «ειδικοί» και από την άλλη οι υπερσύγχρονες βιομηχανικές μονάδες, έπρεπε να νιώθουμε σίγουροι και ήσυχοι ότι οι τροφές μας είναι από πιο «ασφαλείς» από ποτέ…
ΔΕΝ ΣΦΑΞΑΝΕ (που λέει και ο σοφός λαός). Τα κρούσματα δηλητηριάσεων είναι τόσο συνηθισμένα που αναφέρονται ως είδηση μόνο όταν έχουμε ομαδικές δηλητηριάσεις. Τα διατροφικά «σκάνδαλα» διαδέχονται το ένα μετά το άλλο και ω τι ειρωνεία… όλες οι εταιρείες που εμπλέκονται σε αυτά είναι διαπιστευμένες με όλα τα παραπάνω πιστοποιητικά και με δεκάδες ποιοτικούς ελέγχους από ανθρώπινο δυναμικό.
Οι δε καλλιέργειες; Μα τι το καλύτερο από το να τρως μία ντομάτα με γεύση πεπόνι…
Η ασύδοτη κατανάλωση, η συγκέντρωση όλων των «απαραίτητων», για το σπίτι, αγαθών σε ένα χώρο και η κατανάλωση με κριτήρια μάρκετινγκ (βάσει διαφήμισης), είναι μερικοί από τους παράγοντες που σα πρόβατα σε αγέλη στοιβάζονται οι άνθρωποι σαββατιάτικα σε ουρές, με τα καροτσάκια γεμάτα, περιμένοντας τη σειρά τους για να δώσουνε τα λεφτά τους στην όποια πολυεθνική.
Κι από Δευτέρα στο λοιμωδών. Γιατί κάτι είχε το κρέας, οι πατάτες ήτανε λίγο πράσινες, η κονσέρβα είχε σβησμένη την ημερομηνία λήξεως, λίγο δε προσέξαμε, τελείωσε κι η κόκα κόλα άντε τώρα για μία πλύση στομάχου…
Το πλέον γελοίο της υπόθεσης είναι που φτάσαμε στο ότι χρειάστηκε χρόνος για να ξεχωρίσουμε τα αγροτικά προϊόντα σε βιολογικά και μη. Δηλαδή μας λένε ξεκάθαρα ότι είστε τόσο ηλίθιοι που σας λέμε πιο είναι το λεγόμενο φυσικό, αλλά αν θέλετε το παίρνετε (κι αν το βαστάει η τσέπη σας).
Όλη αυτή η «γνώση» που παρέχει η «επιστήμη», από τη βοτανολογία μέχρι την επεξεργασία και τη τυποποίηση, όλη η εξειδίκευση στο τομέα της βιομηχανικής παραγωγής, όλη η τεχνολογία, από την παστερίωση και την αποστείρωση έως την αποθήκευση των προϊόντων, έχει ένα και μόνο σκοπό. Το Κέρδος. Καμία σχέση με τη λεγόμενη προστασία. Γιατί αν δεν υπήρχαν οι τεράστιες μονοπωλιακές βιομηχανίες δε θα είχαμε ούτε σάπια κρέατα, ούτε τρελές αγελάδες. Ούτε «έπιασε λίγο μούχλα το γιαουρτάκι γιατί ήταν ζωντανό» (βλέπε φάγε), ούτε γάλα σκόνη στο υποτιθέμενο φρέσκο (βλέπε Δέλτα), ούτε κοτόπουλα κανίβαλους (βλέπε βοκτάς), ούτε σκουλήκια στις κονσέρβες, ούτε χυμούς «φρέσκους» για πέταμα, ούτε οτιδήποτε άλλο.
Στη λίστα των αλχημειών γύρω από τη διατροφή, πρώτες έρχονται οι γαλακτοβιομηχανίες. Αυτό συμβαίνει γιατί αφ’ ενός τα γαλακτοκομικά προϊόντα επιδέχονται διάφορες «ασφαλείς» προσμίξεις, δηλαδή προσμίξεις οι οποίες δεν ανιχνεύονται από τα χημεία εύκολα, και αφ’ ετέρου γιατί τα γαλακτοκομικά είναι από τα πλέον ευπαθή προϊόντα στις μεταβολές των θερμοκρασιών. Οτιδήποτε επιτρέπεται (προσμίξεις, «βελτιώσεις») αρκεί να είναι «ασφαλές». Για ποιον όμως; Γι’ αυτούς που το καταναλώνουν ή για την εταιρεία; Ασφαλές θα σήμαινε καταστροφή κάποιων ποσοτήτων από τις καθημερινές παραλαβές, με αποτέλεσμα την αύξηση του κόστους παραγωγής. Άρα ασφαλές για την εταιρεία σε αντιδιαστολή με το καταναλωτή. Δε χρειάζεται και να είσαι ειδικός για να καταλάβεις ότι το αγνό και φρέσκο γαλατάκι του κυρ Νίκου απέναντι δεν είναι τόσο αγνό…
Η ίδια λογική ακολουθεί και όλα τα υπόλοιπα παραγόμενα γαλακτοκομικά προϊόντα. Η αλητεία όμως δε σταματάει εδώ. Αφού παράξουν το «φρέσκο» προϊόν, το συσκευάσουν και το αποθηκεύσουν στα ψυγεία, το παραλαμβάνουν τα φορτηγά και το διανέμουν. Εδώ σπάει για τα καλά αυτό που λένε «ψυκτική αλυσίδα» δηλαδή το προϊόν ψύχεται, αποψύχεται και ξαναψύχεται μέχρι να φτάσει στο κακοσυντηρημένο ψυγείο του μπακάλικου και ενώ τα γαλακτοκομικά πρέπει να καταλαμβάνουν μόνα τους ένα ψυγείο, συνήθως τα βρίσκουμε σε ψυγεία με σοκολάτες, αναψυκτικά, αλλαντικά και άλλα. Τα αποτελέσματα αυτής της βλακώδους ασυνειδησίας και από μέρους των εμπόρων, ενώ έχουν προηγηθεί όλα τα παραπάνω είναι οι δηλητηριάσεις από τα κατά τα άλλα φρέσκα και αγνά προϊόντα…
Φυσικά, δεν εξαιρούνται τα super market, γιατί μπορεί να έχουν ειδικό ψυγείο γαλακτοκομικών, αλλά τα προϊόντα μέχρι να μπουν στα ψυγεία μπορεί να περιμένουν δύο με τρεις ώρες μες τον ήλιο από το ξεφόρτωμα μέχρι το ράφι.
Ακολουθούν οι βιομηχανίες επεξεργασίας κρέατος και αλλαντικών με τη τιμητική τους το τελευταίο δεκαήμερο πριν το Πάσχα.
Σχετικά τελευταία μπήκανε στο παιχνίδι και τα αγροτικά προϊόντα. Με φιλοδοξία να βγουν πρώτα στη κομπίνα και στην αλητεία που γίνεται για τη κονόμα. Σπόροι πλήρως ελεγχόμενοι από 2-3 πολυεθνικές και φυσικά μεταλλαγμένοι. Κι αν ο σπόρος του προϊόντος είναι μεταλλαγμένος, η όποια οικολογική καλλιέργεια πάει περίπατο. Οι ελεγχόμενες συνθήκες παραγωγής και η ασύδοτη χρήση φυτοφαρμάκων αχρηστεύουν τις ευεργετικές ουσίες που εμπεριέχονται στα φυσικά προϊόντα. Οι άθλιες συνθήκες μεταφοράς και αποθήκευσης σε ευπαθή προϊόντα, όπως τα οπωροκηπευτικά, συμπληρώνουν το σκηνικό. Έτσι πλέον μπορούμε να τρώμε άφοβα ο,τιδήποτε θέλουμε και μετά να παίρνουμε βιταμίνες υπό μορφή χαπιών για τον οργανισμό…
Μπορεί να φαντάζουν σουρεάλ όλα αυτά, αλλά ανταποκρίνονται μόλις στο ένα δέκατο από την ισχύουσα κατάσταση. Το κέρδος καθώς και η ανάγκη για έλεγχο έχουν ως αποτέλεσμα όλα τα παραπάνω. Ο έλεγχος της διατροφής είναι από τους σημαντικότερους που μπορεί να έχει ένα κράτος, γιατί ναρκωτικά δε παίρνουν όλοι, αλλά όλοι τρώνε…
anarchypress
