Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι. Ο θάνατός του και η συνακόλουθη ηρωοποίησή του είναι γεγονότα τόσο πολυσυζητημένα όσο και ο ταραχώδης βίος του. Το βίντεο που ακολουθεί είναι ο λόγος του Χουάν Γκαρθία Ολιβέρ, στις 20 Νοέμβρη του 1937, ένα χρόνο μετά το θάνατο του Ντουρούτι, οπότε και ολοκληρώθηκε το μνημείο προς τιμή των Φερέρ, Ασκάσο και Ντουρούτι, στο νεκροταφείο του Μονζουίκ.
Ο λόγος του Γκαρθία Ολιβέρ είναι ενδεικτικός της ρητορικής δεινότητας του σπουδαίου αυτού αναρχικού αγωνιστή. Επικεντρώνεται στη σύντομη εξιστόρηση των «ηρωικών χρόνων» του αναρχικού κινήματος και στη δημιουργία της ομάδας των «Σολιντάριος», των μετέπειτα «Νοσότρος». Αντί να πλέξει το εγκώμιο του Ντουρούτι, ο Ολιβέρ καταπιάνεται περισσότερο με την έννοια του καθήκοντος, του καθήκοντος της κάθε αγωνίστριας και του κάθε αγωνιστή απέναντι στην τάξη του και απέναντι στην κοινωνική επανάσταση.
Οι τάφοι των τριών αναρχικών αναστηλώθηκαν μετά την πτώση της δικτατορίας, αλλά παραμένουν κενοί μέχρι και σήμερα. Ο Φερέρ –που τιμητικά συμπεριλήφθηκε στο μνημείο- παρέμεινε για πάντα θαμμένος σε έναν μαζικό τάφο, μετά την εκτέλεσή του το 1909, ενώ τα οστά του Ασκάσο μεταφέρθηκαν το 1940 σε ένα ανώνυμο οστεοφυλάκιο. Οι φασίστες φρόντισαν να μην αφήσουν στοιχεία για το που μετέφεραν το λείψανο του Ντουρούτι. Μέχρι και 30 χρόνια μετά το θάνατό του, ασφαλίτες περιπολούσαν στο σημείο του γκρεμισμένου μνημείου, για να φακελώνουν τους ανθρώπους που ήθελαν να αφήσουν ένα λουλούδι στο τελευταίο γνωστό σημείο ταφής του Ντουρούτι.
provo
