Κλασική περίπτωση εθνικού ευεργέτη του 19ου αιώνα ο Ανδρέας Συγγρός ο οποίος ξεκίνησε ως υπάλληλος στην Ερμούπολη, έγινε δανειστής δανειστής και χρηματιστής της οθωμανικής κυβέρνησης και οδήγησε σε χρεοκοπία το ελληνικό κράτος. Ο Κορδάτος τον χαρακτήρισε «μηχανορράφο» και «επιδέξιο πολιτικάντη». Άλλοι τον έλεγαν «λωποδύτη φιλάνθρωπο», ο κόσμος τον αποκάλεσε «Λαυριοφάγο» ενώ ο Τύπος της εποχής τον ονόμαζε «χρυσοκάνθαρο».
Ο Συγγρός , ανέπτυξε επιχειρηματική δράση στην Κωνσταντινούπολη. Δανειστής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, είχε πολύ καλές σχέσεις με το Σουλτάνο, ο οποίος τον είχε τιμήσει δύο φορές.
«Επαιζε» στο χρηματιστήριο. Με τη διαφορά ότι αυτός διαμόρφωνε κατά το δοκούν τις τιμές και θησαύριζε σε βάρος του οθωμανικού δημοσίου από τη μια και των μικροεπενδυτών από την άλλη.
Από τα 1872 επιστρέφει στην Αθήνα πιστός στη ρήση «Άμα μυρισθώ επικερδή επιχείρησιν δεν αντέχω». Συμμετέχει σε όλα τα δημόσια έργα και σε πολλά επιχειρηματικά σχήματα.
Ένα χρόνο αργότερα «στήνει» τα Λαυρεωτικά, όπου θησαύρισε πουλώντας άχρηστες μετοχές των μεταλλείων, ληστεύοντας έτσι όλες τις μικροοικονομίες των μεσαίων και ακόμη χειρότερα των χαμηλών οικονομικών στρωμάτων του πληθυσμού. Οδήγησε στη χρεοκοπία και την καταστροφή χιλιάδες Έλληνες, και σε μαζικές αυτοκτονίες;
Το 1893, προκειμένου να αποκτήσει νέα τραπεζικά προνόμια και πρόσβαση στην Εθνική Τράπεζα αποτέλεσε έναν από τους παράγοντες για να οδηγηθεί η χώρα στη χρεοκοπία.
atexnos
