Η απόφαση του Αρείου Πάγου αναφέρει ότι...
η μη καταβολή δεδουλευμένων δεν συνιστά βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας, εκτός αν ο εργαζόμενος αποδείξει ότι ο εργοδότης του δεν τον πλήρωνε με δόλο για να τον ωθήσει σε παραίτηση. Η δύσκολη εβδομάδα για τα εργασιακά μας δικαιώματα, κλείνει περίπου όπως ξεκίνησε: Με δυο ακόμα αποφάσεις του Άρειου Πάγου που επιτίθενται στους εργαζομένους.
Αυτές οι δύο αποφάσεις που ήρθαν πρόσφατα στη δημοσιότητα, είναι θετικές στο να αναγνωρίσουν συνυπαιτιότητα, δηλαδή ευθύνη και του εργαζόμενου (εκτός της εργοδοσίας), σε βάρος εργαζομένων που ενεπλάκησαν σε εργατικό ατύχημα. Κι εκτός αυτού, με απόφαση που λέει ότι ο εργαζόμενος πρέπει να αποζημιώσει τον εργοδότη σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος, ανοίγει ο δρόμος για ακόμα πιο μαύρες μέρες στον εργασιακό μεσαίωνα που ήδη βιώνουμε στην Ελλάδα.
Η ιστορία με την νταλίκα
Όπως αναλύει το ρεπορτάζ: «Στην πρώτη περίπτωση, ένας οδηγός ψυγείου-νταλίκας, φορτωμένης με γαλακτοκομικά, έχασε τον έλεγχο του οχήματος σε δρόμο της Ιταλίας, με αποτέλεσμα να εκτραπεί και να προσκρούσει στο στηθαίο του αυτοκινητοδρόμου, στις 23/7/2011. Σύμφωνα με τη δικογραφία, η νταλίκα κινούνταν με 90 χιλιόμετρα στο εθνικό δίκτυο Μπολόνια-Αγκόνα. Από τη σύγκρουση, το μεγαλύτερο μέρος της νταλίκας καταστράφηκε, όπως και το φορτίο της, ενώ την τελευταία στιγμή ο οδηγός της κατάφερε να βγει από το όχημα που τυλίχτηκε στις φλόγες. Η υπόθεση έφτασε στα αστικά δικαστήρια και κατόπιν στον Άρειο Πάγο, ο οποίος υιοθέτησε πλήρως την απόφαση του Εφετείου και έκρινε ότι ο οδηγός της νταλίκας δεν εκτέλεσε την εργασία του με επιμέλεια. Επομένως, σύμφωνα με την απόφαση, έχει ευθύνη για τη ζημιά που προκάλεσε στον εργοδότη του, δηλαδή για την καταστροφή της νταλίκας και του εμπορεύματος που μετέφερε. Μάλιστα, το ποσοστό της συνυπαιτιότητας του εργαζόμενου στο «ατύχημα» ορίστηκε στο 99% και τώρα ο εργοδότης -πρόκειται για ελληνική εταιρεία- μπορεί να ζητήσει αποζημίωση από τον οδηγό της νταλίκας.
Το σκεπτικό της απόφασης είναι αποκαλυπτικό: «Υπαίτιος του ατυχήματος και των συνεπειών που προκλήθηκαν από αυτό είναι ο οδηγός του οχήματος, καθόσον αυτός, παρότι έμπειρος και ικανός, ασχολούμενος επαγγελματικά με την οδήγηση φορτηγών, επέδειξε αμέλεια κατά την εκτέλεση ελιγμού προς τα αριστερά και δεν συγκράτησε το όχημα που οδηγούσε, κατά τρόπον ώστε αυτό να παραμείνει κινούμενο εντός της αριστερής λωρίδας κυκλοφορίας, αλλά έχασε τον έλεγχο αυτού, τον οποίο δεν ανέκτησε, με τις περαιτέρω συνέπειες». Δηλαδή, ο οδηγός της νταλίκας έχει συνυπαιτιότητα (στην πραγματικότητα την αποκλειστική ευθύνη για το «ατύχημα») επειδή σε έναν ελιγμό που έκανε, του ξέφυγε το όχημα και βγήκε από τον δρόμο. Ο ίδιος κατέθεσε στο δικαστήριο ότι αντιμετώπισε πρόβλημα με τα λάστιχα του οχήματος».
Ακόμη μια υπόθεση με οδηγό
Εκτός από αυτήν την υπόθεση, ο Άρειος Πάγος στάθηκε αμείλικτος και σε υπόθεση που αφορούσε εργαζόμενο που πέθανε σε εργατικό ατύχημα. Πρόκειται για έναν 41χρονο οδηγό, που έχασε τη ζωή του τον Δεκέμβρη του 2006, ενώ εκτελούσε δρομολόγιο από το Ζάκρο Καρδίτσας στον Ταύρο Αττικής, μεταφέροντας γάλα. Το όχημα εξετράπη της πορείας του και έπεσε σε γκρεμό, με αποτέλεσμα ο οδηγός, που μόλις είχε προσληφθεί στη συγκεκριμένη εταιρεία, να βρει ακαριαίο θάνατο.
Οι συγγενείς του προσέφυγαν στα δικαστήρια, διεκδικώντας αποζημίωση και υποστηρίζοντας ότι η εταιρεία ανάγκαζε τον οδηγό να εκτελεί συνεχή δρομολόγια, καθ' υπέρβαση του νόμιμου ωραρίου, επί οκτώ ώρες κάθε μέρα και χωρίς ξεκούραση. Από την πλευρά της εργοδοσίας, προβλήθηκε το επιχείρημα ότι την ώρα του «ατυχήματος», ο 41χρονος οδηγός δεν φορούσε ζώνη ασφαλείας. Η παράλειψη αυτή, σύμφωνα με την εταιρεία, θεμελιώνει συνυπαιτιότητα του θύματος κατά 40% στην πρόκληση του δυστυχήματος και ανάλογα θα πρέπει να διαμορφωθεί η αποζημίωση στους συγγενείς.
Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ: «Σύμφωνα με το Ανώτατο Δικαστήριο, ο 41χρονος πράγματι εργάστηκε καθ' υπέρβαση του νόμιμου ωραρίου, αλλά μόνο 3,5 ώρες παραπάνω τη μέρα που έγινε το "ατύχημα". Αυτό, όμως, σύμφωνα με την απόφαση, "δεν επάγεται, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, λόγω και της ολιγόωρης απασχόλησης του θανόντος κατά τις δύο προηγούμενες ημέρες του δυστυχήματος, αλλά και της μη απασχόλησής του τέσσερις ημέρες πριν τον θάνατό του, τέτοιο αποτέλεσμα", δηλαδή την πρόκληση του δυστυχήματος όπου σκοτώθηκε ο ίδιος».
ΠΗΓΗ
